HSM มีแนวโน้มก้าวหน้าไวในการงานต่างๆ เพราะเขาปรับตัวลื่นไหลได้ตามสิ่งแวดล้อม เขาเปลี่ยนตัวเองได้ตามเป้าหมาย และทำตัวเองให้ดูเหมาะกับ requirement ของงานได้ เขาจะสงสัยว่าทำไม LSM ไม่ปรับตัว อีโก้สูง พ่อศิลปิน และ LSM มักจะดื้อกับคำแนะนำของเจ้านายหรือผู้ใหญ่

ส่วนคนที่คงเส้นคงวา ยึดถือคุณค่าตัวตนจากภายใน จะคิดว่า HSM ไม่จริงใจ ไร้เสน่ห์ ตัวตนที่แท้อยู่ไหน ทำไมต้องเล่นการเมือง ไม่คงเสมอต้นเสมอปลายเลย ปรับตามสภาพแวดล้อมตลอด

คนเราลื่นไหลได้ตลอด ในการสัมภาษณ์งาน งานศพ พูดในที่สาธารณะ หรือเดทแรก คนเรามักเป็นตัวเองน้อยลงตามกาละเทศะหรือเพราะอยากสร้างความประทับใจ เวลาที่อยู่บ้านโง่ๆ จ่ายตลาด ไปคอนเสิร์ต หรือกินแมคโดนัลด์ กินข้าวแถวบ้าน เม้ามอยกับเพื่อนสนิท เราจะผ่อนคลายลงเอง

ปล. เขาเลยแนะนำให้เดทแรก ไปร้านที่สบายๆที่คุ้นเคย แบบ starbucks หรือ kfc / mcdonald เพื่อลดความประหม่า เป็นตัวของตัวเอง สั่งถูกแน่นอน แต่บางคนก็จะรู้สึกว่ามันธรรมดาเกินไป ไร้แพชชึ่น

HSM VS LSM

หากมีกิจกรรมต้องทำ มีสถานที่ต้องไป HSM จะคิดว่าทำแบบนี้กับใครเหมาะต่อให้ไม่สนิท แต่ LSM ชวนเพื่อนสนิทคนเดิมทำทุกอย่าง ฝันร้ายของ HSM คือ วันหนึ่งมีคนทุกคนในชีวิตมาเคาะประตูหน้าบ้านพร้อมกัน เขาจะทำตัวไม่ถูกเลย

เราเป็นแบบผสม เราไม่อยากมีงานแต่ง งานศพใดใด เพราะเพื่อนเราที่หลากหลายจะมาเจอกัน ทำตัวไม่ถูก ในขณะเดียวกันที่เราก็มีคุณค่าบางอย่าง การปฏิบัติตัวบางอย่างที่เราไม่ compromise รับไม่ได้ก็ช่าง

จุดหอมหวานอาจจะอยู่ตรงกลาง

ฟังใจมีมนุษย์ LSM อยู่เยอะมาก กลายเป็น DNA ของบริษัท อยู่กันเป็นหมู่บ้าน ชนเผ่า ลำลอง สบายๆ จริงใจ ตรงไปตรงมา ไม่มีดราม่า แต่พอเกิดความเปลี่ยนแปลงก็ปรับตัวลำบาก เพราะเชื่อในคุณค่าและความเป็นตัวเองสูงมาก

หากแต่หาก self monitor มากไป ก็จะปรับได้ทุกอย่างตามสภาพแวดล้อม แล้วคุณค่า ตัวตน หรือสิ่งที่น่าจดจำอยู่ตรงไหน ขาดเสน่ห์ไปอีกแบบ เหมือนร้านอาหารที่ออกแบบมาถูกปาก แต่เราอาจไม่มาซํ้า เพราะง่ายเกินไป 555

สิ่งนี้อยู่นอกเหนือไปจากแกนของ introvert / extrovert ไปอีก ช่วงนี้เราคิดเรื่องนี้บ่อยมาก เพราะอยากเข้าใจคนอื่นจริงๆ จากการมองโลกของเขา 5555