ความประทับใจคือ Ted Chiang เขียนไซไฟที่สุดแสนจะ Humanistic และ Intimate มากๆ ชวนมองเทคโนโลยี เวลา อวกาศในสเกลระดับที่มากระทบบุคคล ความสัมพันธ์ แทรกความสงสับ ความรู้สึกกลัวตาย หรือความรู้สึกผิด นิยายของเขา ก้าวผ่านตีมโลกล่มสลายถล่มทลาย เอเลี่ยนบุก หุ่นยนต์ครองเมือง แบบนิยายไซไฟคลาสสิกมากมายที่เราคุ้นเคย
ประวัติศาสตร์ของแนวคิดและวิธีการอนรักษ์สัตว์ 'สิ่งที่น่าเศร้าไม่ใช่ความตาย แต่คือการที่ไม่มีโอกาสได้เกิด มันคือจุดสิ้นสุดของความเป็นไปได้' 'Death is one thing, but an end to births is another'
Many lives, Many times, Many places, and Many illness, Many heartbreaks and Many deaths ♥️
📖 97,196 WORDS: ESSAYS– Emmanuel Carrère / แปลโดย John Lambert อ่านจนจบในเวลาอันรวดเร็ว [คือเร็วแล้วเทียบกับเล่มอื่นที่ไม่ค่อยคืบ 555 กองๆ เอาไว้มากมาย] สารภาพว่าจำชื่อหนังสือและนักเขียนไม่ได้สักที จำผิดเป็น 97,316 ตลอด 😂 หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือรวมเรียงความ ทั้งหมด 20 บท = 97,196 คำพอ ซึ่งถือว่ามาในเวลาที่ถูกต้องกับชีวิต ช่วงชีวิตทศวรรษก่อนหน้านี้ เราอ่าน Non-Fiction เยอะมากๆ แต่ก็มักจะอ่านไม่จบ อ่านรีบๆ เพราะด้วยงานต้องทำงานเกี่ยวกับข้อมูล หรืออ่านแบบต้องเอาไปเขียน ฯลฯ บางทีก็อ่านแค่เอาเรื่อง ประเด็นน่าสนใจ อุ๊ย เรื่องนี้ใหม่ แต่มักไม่ได้รู้สึกประทับใจวิธีการเขียนอะไรขนาดนั้น ดีใจมากๆ ที่เจอ Non-Fiction ที่ไม่ได้แห้งเหือดไร้จิตใจ วิธีเขียนเขาแซ่บมากจนงง เขียนเหมือนไปสิงร่างคนอื่นแล้วกลับมานั่งเขียน พอมันดีมาก ก็คือมาสิงเราต่อขณะอ่าน เราไม่ได้รู้สึกถึง Intimacy จากการเขียนมานานเหลือเกิน เลยอ่านจบต้องเขียนถึงเลย ❤️ Carrère [อ่านว่าอะไร กลัวตัว R ภาษาฝรั่งเศสมาก ไม่มีปัญญาออกเสียง 😂 ] เป็นนักเขียน non fiction ฝรั่งเศส ไปสำรวจชีวิตคนอื่นเอามาเขียนเล่าต่อ เขาไม่ใช่สายสัมภาษณ์แนวถอดคำมาตรงๆ แต่เขานำมนุษย์ที่ไปพบเจอมาเรียบเรียงใหม่เป็น essay / prose ขนาดยาว บางอันก็ออกมาเป็นแนว […]
ฟัง podcast ว่าด้วยกลไกความรัก โดยนักบำบัด Susan M. Johnson ใน The Knowldge Project สรุปไว้นานแล้วในทวิตเตอร์ รู้สึกว่ามีประโยชน์เลยเขียนไว้ในนี้อีกรอบ พื้นฐานสำคัญของความรักคือการมี emotional responsiveness การส่งสัญญาณตอบสนองทางอารมณ์ระหว่างกัน หากรักใครเราจะส่งสัญญาณหาคนนั้น หวังว่าเขาจะ respond กลับมา คนที่มาจากครอบครัวที่อบอุ่น เคยเจอกับความรักที่ดี จะนึกออกว่าความรู้สึกเชื่อใจนี้มันรู้สึกประมาณไหน 🥺 คนมาจากพื้นเพที่ไม่ได้รับความรักต้องตามหาสิ่งที่ยังนึกไม่ออกว่ามันต้องรู้สึกแบบไหน 🧐 บางที คนรักไม่ต้องแก้ปัญหา แค่รับฟังและสร้างความเชื่อใจ คอย respond ตอบกลับว่าให้แน่ใจว่ายังอยู่นะ ความสัมพันธ์สั่นคลอนคือเมื่อใครสักคนรู้สึกว่าไม่ได้รับการตอบสนอง ไม่ถูกรับฟัง เขายิ่งก่อดราม่า พูดเสียงดัง แสดงท่าทีรุนแรงเพื่อเร้าให้อีกฝั่งตอบสนอง แต่หากอีกฝั่งเลือกนิ่งเงียบ เมินเฉย เลี่ยงความขัดแย้ง ก็ยิ่งไม่มีสัญญาณตอบกลับ ยิ่งทำให้อีกฝั่งรู้สึกเหมือนเป็นบ้า การเงียบเฉยรอให้เวลาคลี่คลายเลยไม่ใช่ strategy ที่ดีในการรักษาความสัมพันธ์ 🥲 จุดที่อันตรายที่สุดในความสัมพันธ์คือ เมื่อใครคนใดคนหนึ่งเลิกส่งสัญญาณไปหาอีกคน เขาเลือกจะ shut down หรือนิ่งเฉยไปเลย คือจุดที่เขาถอดใจไม่แสวงหากันต่อไป อาจเพราะเคยส่งแล้วไม่มีสัญญาณตอบกลับ หรือทำไรไปก็ไม่มีผล พูดไปก็เท่านั้น เขาไม่อยากเสี่ยงโดนเมินเฉยอีกต่อไป จึงเริ่มหาคนอื่นหรือเสาะหาวิธีอื่นในการสร้างการเชื่อมต่อ มนุษย์นั้นโหยหาการถูกสัมผัส การเชื่อมต่อ และสร้างความมั่นใจ เวลาผ่านไปคือจะไปสู่จุดนึงที่ไม่รู้สึกอะไรอีกต่อไป คือไม่โหยหา ไม่รอคอย ไม่เชื่อใจว่าคนรักนั้นเป็นที่พึ่งพาทางอารมณ์และจิตใจได้อีก จุดนี้คนที่หมดรักจะไม่โกรธไม่หงุดหงิดอีกแล้ว แต่ไม่ไว้ใจวางใจ และไม่แสวงหากันอีกต่อไป แล้ว the connection is lost. ลาก่อยยย […]
CC: Curious Catalog 