ความประทับใจคือ Ted Chiang เขียนไซไฟที่สุดแสนจะ Humanistic และ Intimate มากๆ ชวนมองเทคโนโลยี เวลา อวกาศในสเกลระดับที่มากระทบบุคคล ความสัมพันธ์ แทรกความสงสับ ความรู้สึกกลัวตาย หรือความรู้สึกผิด นิยายของเขา ก้าวผ่านตีมโลกล่มสลายถล่มทลาย เอเลี่ยนบุก หุ่นยนต์ครองเมือง แบบนิยายไซไฟคลาสสิกมากมายที่เราคุ้นเคย
ประวัติศาสตร์ของแนวคิดและวิธีการอนรักษ์สัตว์ 'สิ่งที่น่าเศร้าไม่ใช่ความตาย แต่คือการที่ไม่มีโอกาสได้เกิด มันคือจุดสิ้นสุดของความเป็นไปได้' 'Death is one thing, but an end to births is another'
Many lives, Many times, Many places, and Many illness, Many heartbreaks and Many deaths ♥️
📖 97,196 WORDS: ESSAYS– Emmanuel Carrère / แปลโดย John Lambert อ่านจนจบในเวลาอันรวดเร็ว [คือเร็วแล้วเทียบกับเล่มอื่นที่ไม่ค่อยคืบ 555 กองๆ เอาไว้มากมาย] สารภาพว่าจำชื่อหนังสือและนักเขียนไม่ได้สักที จำผิดเป็น 97,316 ตลอด 😂 หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือรวมเรียงความ ทั้งหมด 20 บท = 97,196 คำพอ ซึ่งถือว่ามาในเวลาที่ถูกต้องกับชีวิต ช่วงชีวิตทศวรรษก่อนหน้านี้ เราอ่าน Non-Fiction เยอะมากๆ แต่ก็มักจะอ่านไม่จบ อ่านรีบๆ เพราะด้วยงานต้องทำงานเกี่ยวกับข้อมูล หรืออ่านแบบต้องเอาไปเขียน ฯลฯ บางทีก็อ่านแค่เอาเรื่อง ประเด็นน่าสนใจ อุ๊ย เรื่องนี้ใหม่ แต่มักไม่ได้รู้สึกประทับใจวิธีการเขียนอะไรขนาดนั้น ดีใจมากๆ ที่เจอ Non-Fiction ที่ไม่ได้แห้งเหือดไร้จิตใจ วิธีเขียนเขาแซ่บมากจนงง เขียนเหมือนไปสิงร่างคนอื่นแล้วกลับมานั่งเขียน พอมันดีมาก ก็คือมาสิงเราต่อขณะอ่าน เราไม่ได้รู้สึกถึง Intimacy จากการเขียนมานานเหลือเกิน เลยอ่านจบต้องเขียนถึงเลย ❤️ Carrère [อ่านว่าอะไร กลัวตัว R ภาษาฝรั่งเศสมาก ไม่มีปัญญาออกเสียง 😂 ] เป็นนักเขียน non fiction ฝรั่งเศส ไปสำรวจชีวิตคนอื่นเอามาเขียนเล่าต่อ เขาไม่ใช่สายสัมภาษณ์แนวถอดคำมาตรงๆ แต่เขานำมนุษย์ที่ไปพบเจอมาเรียบเรียงใหม่เป็น essay / prose ขนาดยาว บางอันก็ออกมาเป็นแนว […]
อีกสิ่งที่น่าเจ็บปวดเมื่ออ่านเล่มนี้คือ ตัวละครเล่าถึงการอยู่ในความสัมพันธ์แบบ Abusive & Toxic Relationship ได้แบบหน้าตาเฉย ถูกละเมิด ถูกแสวงหาประโยชน์ ถูกเอาเปรียบ การถูกด้อยค่า แต่ตัวละครก็ก้มหน้ารับความเรื่องแย่ๆ เสมือนว่า this is how it works. โลกมันต้องเป็นเช่นนั้นเอง ความรู้สึกหวาดกลัว และเจ็บช้ำของการยอมแพ้และหนีตายมาในประเทศที่อาจมีสวัสดิการที่ดี แต่กลับไม่เคยรู้สึกว่าที่นี่คือบ้านที่แท้จริง
