All posts tagged: Retrospective

2022: Battery fully charged 🌸, in a soothing phase of life, what’s next? ☀️

December 31, 2022
by clumsycat
Journal / Others

เพิ่งรู้ว่าเราเขียนสรุปปี 2021 แล้วลืม Publish 🤣 ได้เปรียบเทียบว่า ปีนี้ออกจากบ้านมากขึ้นแล้วนะ และได้เจอคนใหม่ๆ บ้างเล็กน้อยพอกรุบกริบ ไปเที่ยวบ่อยมากเหมือน 1-2 เดือนครั้ง ชีวิตมีประสบการณ์ใหม่ๆ ให้ได้ลอง พอกรุบกริบ ชีวิตหลังอายุ 30 เริ่มวนๆ ซ้ำๆ เรื่องเซอร์ไพรส์เกิดได้ยาก เจอคนใหม่ๆ คนแปลกหน้าในชีวิตลดลง อาจจะไม่ตื่นเต้นซู่ซ่า แต่ก็เลยมีตัวแปรที่ทำให้ทุกข์ลดลงไปด้วย เราไม่ค่อยเอาตัวเองไปอยู่ในจุดที่เราลำบากกายใจเท่าไหร่ แต่ในขณะเดียวกันชีวิตก็อาจจะน่าเบื่อพอสมควร แต่ก็ดำเนินไปแบบเรื่อยๆ ไม่ติดขัดแต่ก็ไม่หวือหวา ได้มองดูเห็น cycle เทรนด์หรือไฮป์ต่างๆ เกิดแล้วดับไปก่อนที่เราจะสละเวลาไปร่วมขบวนหรือ สนใจจริงจัง บางเรื่องเรายังไม่ทันจะเข้าใจมันก็ดูล่มหรือเลิกราวงแตกไปแล้วอย่างรวดเร็ว ปีนี้ได้ลองทำอะไรหลายอย่างที่ไม่เคยทำ ขอสรุปเก็บไว้รวมๆ ดังนี้ Myself, Friends & Family Hobby & Leisure Work Tattoo ขอเล่าโปรเสสการสัก อ่านข่าวพบศพคนเสียชีวิต ซึ่งเขาระบุตัวตนด้วยรอยสัก ก็รู้สึกว่าเออหรือร่างกายเราควรมีสิ่งนี้ติดตัวไว้บ้างนะ กลายเป็นโจทย์ว่าเราจะสักอะไรดีที่มันอยู่ได้ระยะยาวและเราจะไม่เบื่อ ต้องบอกก่อน เดิมเราคิดอยู่นาน เรารู้ว่าา การสักมันเป็นเรื่อง long term จะอยู่บนผิวหนังเราไปอีกนาน เราจะเบื่อไหม และมันอาจจะไม่สวยงาม เลือนลาง ขอบเบลอเมื่อเวลาผ่านไป รอลุ้นว่าเวลาผ่านไปมันจะเป็นไง วันหนึ่งไปเดินผ่านร้านสักใหม่มาเปิดใกล้บ้านมาก ก็ลองไปส่องใน Google Maps เลยตัดสินใจนัดสัก Casual Kayaking เวลาเราไปเที่ยวคนเดียวก็จะเดิน นั่ง อ่านหนังสือ ลอยน้ำ ฟังเพลง […]

2010s: Looking back at this decade 🌸

January 1, 2020
by clumsycat
Journal

2010  เรียนจบปี 1 ตอนนั้นรู้สึกว่าตัวเองโง่มากๆ การเรียนออกแบบไม่เหมือนระบบการศึกษาที่เรียนมาตลอดชีวิต ท้าทายมากๆ เมื่อก่อนเรารู้สึกว่าแค่เรารู้ว่าระบบ/การสอบต้องการอะไร เราก็ทำไปตาม Requirement เพื่อให้ผ่านด่านไปเรื่อยๆ แต่ Creative & Design Process มันยาก ยุ่งเหยิงกว่านั้น ไปๆ มาๆ ฝึกงานที่ a day magazine ตอนนั้นเราเด็กมากจริงๆ พี่คนอื่นที่มาฝึกงานด้วยกันเหมือนผ่านชีวิตมหาลัยมาเยอะแล้ว ทำให้รู้สึกว่าตัวเองยังเด็กมาก ไม่รู้อะไรเลย และเราไม่ถนัดงานสัมภาษณ์เลย  แต่ทำให้ได้รู้ว่าเราชอบรีเสิชมากๆ 2011 เริ่มแยกเข้าภาคเรียนออกแบบอุตสาหกรรม  ซึ่งท้าทายเราที่เป็นมนุษย์สองมิติมากๆ ทำให้ได้เข้าใจความงาม ความยาก วิธีคิดที่หลากหลายมากๆ เช่นเซรามิกทำให้เราใจเย็น ทุกอย่างใหม่มากสำหรับเรา แต่สนุกมากเช่นกัน ตอนนั้นตบตีกับตัวเองมาก ตอนนั้นที่คณะความมินิมัลมันมาแรงมากส่วนตัวเราชอบของสีสันสดใส และไม่รู้ทิศทางว่าตัวเองอยากทำอะไร ไปเที่ยวเชียงใหม่กับเพื่อน จำได้ว่าเป็นครั้งแรกที่เราได้คุยกันเรื่อง 112 คืออะไร 2012 อยู่หอเป็นปีแรก ตั้งแถวหัวลำโพง-เจริญกรุง เป็นย่านที่คึกคักดี แล้วก็พบว่าเราชอบอยู่บ้านมากๆ เลย และเราไม่เคยฟิตอินกับชีวิตในกรุงเทพเลย ปีนี้เรื่อง sharing economy กำลังมามากในเมืองนอก เราอยากออกจาก bubble นักออกแบบ เลยสมัคร couchsurfing ให้นักท่องเที่ยวมานอนที่หอเราได้เจอเพื่อนต่างชาติเยอะมาก ได้ฝึกภาษาอังกฤษ ได้สำรวจโลกแบบไม่ต้องไปเอง ได้หลายแนวคิดจากช่วงนั้นมาก เช่น สังคมนิยม อาสาสมัคร NGO หรือกระทั่งอาชีพที่สามารถทำให้เรา flexible เวลาได้ เช่นโปรแกรมเมอร์ โลกมันหลากหลายมากๆ เพื่อนบางคนก็ยังติดต่อกันอยู่ นี่คือประโยชน์ของเทคโนโลยีจริงๆ […]

2019: pretty good for me, pretty sad for society :(

December 14, 2019
by clumsycat
Journal

ปีนี้เป็นปีที่สนุกและน่ายินดี เราไม่เหนื่อยเกินไป แต่ก็ได้เจอเพื่อนลดลงมากๆ เรื่องงานก็สนุกดี แต่เป็นปีที่แย่ของโลกมากๆ เรื่องที่ไม่น่ายินดีของปีนี้ Life เจอเพื่อนน้อยลงไปหน่อย ไม่ค่อย keep in touch กับใคร ขี้เกียจเจอเพื่อน ขี้เกียจพิมพ์ ขี้เกียจคุย ไม่ตอบแชทคนเยอะมาก ขออภัย เพื่อนหลายคนไปอยู่เมืองนอกก็ไม่ค่อยได้สอบถามข่าวคราว อยากเจอเป็นกายหยาบแล้วเรานั่งคุยกันมากกว่า พบว่าเราโตไม่พอสำหรับหลายเรื่องในชีวิต เวลาคนอื่นมีทุกข์ เราจัดการไม่ถูก มันซับซ้อนอ่อนไหวคลุมเครือเกินไป เลยเป็นที่พึ่งทางใจของใครไม่ได้เลย คนมีปัญหาเรื่องงานมาหาเราได้แต่ปัญหาทางใจเราคิดไม่ออก ฟังอย่างเดียว ไม่เคยเป็นผู้ใหญ่เรื่องนี้เลย ยังโง่เรื่องการจัดการเรื่องเงิน เก็บอย่างเดียวเดี๋ยวค่อยคิด ไม่ได้ลงทุน แต่สบายใจดี ระยะยาวอาจไม่ดี 55 เขียนหนังสือยังไม่เสร็จ แต่ก็มีความคืบหน้า เรื่องน่าเศร้าคือเหมือนมีเวลาว่างเยอะขึ้น พบว่าเป็นสิ่งที่ทำตามเดดไลน์ไม่ได้ ไม่เหมือนงานอื่นๆ  ติดตามการเมืองเรื่อยๆ สม่ำเสมอ แต่ไม่ค่อยแสดงความเห็น  รู้สึกว่าทุกคนพูดไปหมดแล้ว เราขี้เกียจไปไหมนะที่ไม่ส่งเสียง เป็นแรงสนับสนุนเบาๆ และช่วยเหลือ support รู้สึกผิดที่ไม่สนใจเรื่องสิ่งแวดล้อมได้ไวกว่านี้ จนมาถึงจุดโลกวิกฤติจนน่ากลัว สะท้านความเชื่อและการมองโลกในแง่ดีของเราในหลายๆ เรื่องมาก เราคือผู้บริโภคที่ mindless ยังมีหลายเรื่องที่ซับซ้อน เรายังไม่เข้าใจ ไม่แน่ใจว่าควรสนับสนุน practice แบบไหนถึงจะเกิดผลที่สุด พยายามจะหาเวลาอ่านและเข้าใจตามไป นอนไม่หลับบ่อยกว่าปกติ นอนดึกบ่อยขึ้น กินดึกก็บ่อย กินแพงก็บ่อย ปีนี้เป็นปีที่โลกและสังคมแย่มากๆ มีแต่ความล้าหลัง ความไม่รู้ และดูสิ้นหวัง แต่ในขณะเดียวกัน ชีวิตเราก็ยังดำเนินไปอย่างสงบปกติ ราบเรียบ สันติ ยังไม่ล่มสลาย เพราะยังไม่ได้รับผลกระทบจากความพัง นั่นเพราะเรามีโอกาสที่ดี ได้รับโอกาส […]